Siyonizm, Yahudi ulusal hareketidir ve modern İsrail'in kuruluşunun temelinde yatan ideolojidir ancak, İsrail'de yaşayan Yahudi nüfus içinde farklı politik duruşlara sahip birçok birey olduğu için İsrail politikalarının tüm Yahudi nüfusunu temsil ettiğini söylemek doğru olmaz.

Bu sebeple İsrail hükümetine alenen muhalefet eden Yahudiler de vardır.

İsrail'deki politikaların eleştirisi veya desteklenmesi genellikle siyasi duruşlara ve ideolojik inançlara bağlı olduğu için, bunlar her daim tarihi hakikatin dışı değerlendirmeler olarak kalacaktır.

Bugün genel olarak halka İslamofobi gelen İsrail kurulmadan önce ırkçı İngiliz politikalarını ortaya koyan aşağıdaki mektuba göz atmakta fayda var.

İngiltere sömürgelerinde Filistin halkına karşı nasıl bir siyaset izlemişti?

Bu vesileyle Siyonist İsrail Devleti'nin nasıl bir zemine kurulduğunu anlamak daha kolay olacaktır.

Sayın ilgili makama,

...

Yaklaşık 30 ay önce, ayaklanmalardan hemen sonra, işlerimi düzenlemek için herhangi bir makul süre tanınmadan tutuklanmam için emir verildiğinde, Kimberley'deki işlerimi siyasete karışmadan barış içinde sürdürüyordum. İşimin kaybına ilişkin tazminat talebim önceki konsolosunuza gönderildi ve şu ana kadar herhangi bir yanıt alamadım.

Benim daha da endişe duyduğum şey esir kamplarındaki konumumuzdur. Biz sadece tutuklu 5 Türk vatandaşıyız. Yurttaşlarım arasında Hıristiyan inancına sahip olanlar Fransız Konsolosunun müdahalesiyle serbest bırakıldılar. General Botha'nın burayı ziyareti sırasında şikayetlerimiz beyefendiye yazılı olarak iletildi ancak şu ana kadar bir sonuç alınamadı.

(…) Avustralyalı ve Alman mahkumlar, hayırsever topluluklarından paranın yanı sıra ayni hediyeler de aldılar. Almanlar hükümetlerinden ayda 10-pound alıyorlardı. Geçtiğimiz nisan ayından bu yana etrafımız dilini konuşamadığımız insanlarla çevriliyken soğukta bırakılıyor, bu da insanlarla izolasyonumuzu tam anlamıyla tamamlıyor. Elimizdeki azıcık para çoktan harcandı, dolayısıyla inancımıza uygun olmayan bazı yiyeceklerin dağıtıldığı günlerde aç kalmak zorunda kalıyoruz. (...)

Geçen ağustos ayında ramazan münasebetiyle P.M. Burg'da Müslüman cemaatiyle birlikte dini ayinlerimizi gerçekleştirmek üzere birkaç saat geçirmek için izin başvurusunda bulunduk ancak bu talebimiz reddedildi. Gerçek suçluların bile durumu daha kötü olmazdı…

Ahmed Zein
Napier Kampı/Cape Town
1917

(Osmanlı Devlet Arşivleri,
Güney Afrika'dan Mektup)

Osmanlı vatandaşı Ahmet Zein'in savaş esiri olarak Ümit Burnu'ndan İstanbul'a gönderdiği bu mektubu İngilizlerin Müslümanlara karşı menfi tutumunu açıkca ortaya koyuyor.

İslamofobi genel olarak İslam'a ve Müslümanlara, özellikle de siyasi bir güç olarak karşı duyulan hoşnutsuzluk ve önyargı olarak tanımlanıyor.

Filistin asıllı Osmanlı vatandaşı Ahmed Zein, 1917'de savaş esiri olarak Güney Afrika'daki İslamofobi'yi böyle anlatıyordu.

Uzun bir hapishane hayatının ardından Ahmed Zein, Güney Afrika'da öldü ve Cape Town'da gömüldü.

Sadece bu hadise İngiltere'nin sömürgelerinde nasıl ırkçı ve İslamofobik bir siyaset izlediğini ortaya koymaya yeter.

Artık dürüst olmak ve İngiliz İmparatorluğu'nun, Filistin'i işgal edip Siyonist bir devlet kurarak Filistin'deki tüm vatandaşlarına nasıl eşit davrandığını ve Müslümanları kendi kaderlerini yönetmeye bıraktığını sorgulamak gerekiyor.

Bu, esasında Filistinlilere yönelik İslamofobik davranışın başlangıcıydı. Bu politikanın bir sonucu olarak ırkçı rejim, Güney Afrika'nın Apartheid geçmişiyle benzerlikler taşıyarak Filistin'deki aileleri yok etmeye devam ediyor.

Britanya İmparatorluğu, Filistin'de gayrimüslim tebaaya karşı taraflı bir politika uygulamış ancak daha önce Ahmed Zein'in mektubunda açıkladığı gibi sömürgelerindeki Müslüman savaş esirlerine bile farklı davranmıştı.

Osmanlı Yahudileri Türklere minnettardı

Edirne ve diğer yerlere gelen kaçaklar arasında, Bulgar ve Rusların en zalim muamelesinden neredeyse Müslümanlar kadar acı çeken çok sayıda Yahudi ailenin de olduğu bana bildirildi. Başta Eski Zahra ve Kızanlık olmak üzere pek çok Yahudinin katledildiği belirtiliyor.

Türk yetkililer onları korumak için ellerinden geleni yaptı ve kaçakların çoğu, Türk düzenli birliklerinin kendilerine nazik davrandığına, çocukları için kendi battaniyelerini ve pelerinlerini kendilerine verdiklerine dair malumat aldık. Hıristiyanlar tarafından zulme uğrayan ve yalnızca Müslümanlar tarafından yardım edilen ve korunan bu zavallı Yahudiler, en büyük sefalet içindedirler…

Londra Yahudi Temsilciler Kurulu ve İngiliz Yahudi Derneği'nin ciddi talebi uyarınca, Kızıllar, Samuel Hardey ve Joel Rahnowitz size saygıyla yalvarıyorlar. Türk İmparatorluğu'nda yaşayanların yaşadığı büyük sıkıntının hafifletilmesi için Güney Afrika'nın cömert halkına yardım çağrısında bulunuyoruz...

Sinagog Odaları,
Cape Town
22 Ekim 1877

Bu üzücü mektup 1877'de South African Advisers and Mail gazetesinde yer aldı.

Osmanlı Yahudilerinin Küçük Asya'daki, özellikle de Sefaradların tarihi, 1492'de İspanya'da Elhamra fermanı sonrasında Avrupa'dan Türkiye'ye göçleriyle başladı.

Endülüs'te Yahudiler yalnızca İspanya'da yaşamaya devam etmekle kalmadı, aynı zamanda on beşinci yüzyılın sonlarında diğer Avrupa ülkelerinde de zorluklarla karşılaştı.

Sonunda Sefarad Yahudileri İspanya'dan taşınmak zorunda kaldılar. Osmanlı Padişahı II. Bayezid'in emriyle İspanya ve Batı dünyasındaki Yahudilere yardım etmek amacıyla bir ferman çıkarıldı.

Sultan II. Bayezid, Yüzbaşı Kemal Reis komutasında Akdeniz'e bir deniz kuvveti göndermiş ve bunun üzerine Türk Amiral Kemal Reis, Yahudilerin çoğunu İspanya'dan toplayarak Osmanlı topraklarına getirmişti.

Önce Sefarad Yahudileri, sonra Aşkenaziler, ardından da Marranolar başta İstanbul, İzmir, Selanik ve Edirne olmak üzere Osmanlı topraklarının her yerine yerleştiler.

Osmanlı Yahudileri 500 yıldan fazla bir süre Osmanlı topraklarında yaşamıştı.

1877-78 Osmanlı Rus Savaşı'nın ardından Osmanlı'nın Rusya'ya yenilmesinin ardından bazı Yahudiler, Afrika'ya kadar başka kıtalarda da kendilerine yeni bir başlangıç aradılar.

Bu dönemden Birinci Dünya Savaşı'na kadar bazı Osmanlı Yahudi aileleri Güney Afrika'ya taşınarak Salisbury, Johannesburg ve Ümit Burnu'na yerleştiler.

Osmanlı Yahudileri, birden fazla dil bilmeleri nedeniyle dünyadaki diğer topluluklarla iyi ilişkiler kurabildiler.

19'uncu yüzyılın Güney Afrika Yahudi Cemiyeti de Rus askerlerine yönelik barbarca muamelenin farkındaydı ve iki ülke arasındaki coğrafi mesafeye rağmen Cape Town'da onlara yardım arıyordu.

Güney Afrika yerel haberlerine göre, Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Osmanlı savaş esirlerine kötü muamele edilmiş ve zorla domuz eti yedirilmişti.

Öte yandan The South African Standard and Mail, Bulgaristan ve Rusya'daki Osmanlı Yahudilerine mali yardım toplamak amacıyla bir hayır kurumu duyurusu yaptı.

Haber, Osmanlı Yahudilerinin genel durumunu gözler önüne seriyor ve ıssızlaşan savaştaki sıkıntılı durumlarını ortaya koyuyor.

Haham Sarfati tarihte bunu "Yahudilerin haç zulmünden hilalin gölgesine kaçışı" olarak adlandırdı.

Osmanlı arşiv belgelerine göre, tanınmış Yahudi iş adamı Haim Galanti, birçok Yahudi'yi Rus saldırılarından kurtaran Osmanlı Donanmasına destek amacıyla Tarika, Benatar ve Franco aileleri gibi Güney Afrika Yahudi cemaatinden bağış toplamıştı.

Bağış 1912 yılında Standard Bank aracılığıyla İstanbul'a gönderildi.

Bunun yanı sıra Osmanlı Yahudileri, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra modern Türkiye'nin ortaya çıkmasına katkıda bulundu.

Modern Türkiye'nin kurucusu Gazi Kemal Atatürk, Yahudi cemaatini yalnızca yeni sanayi sektörlerinde değil, aynı zamanda devlet işlerinde de destekledi.

Bir konuşmasında şunları söyledi:

Kaderini Türklere bağlayan gayrimüslim vatandaşlarımız vardır. Özellikle Museviler bu devlete bağlılıklarını kanıtlamışlar ve Osmanlı yönetiminde huzur içinde yaşamışlar, bundan sonra da refah ve mutluluk içinde yaşayacaklardır.

Son olarak bu dönemde Almanya, çoğunlukla İspanya'dan Anadolu'ya kaçan Sefarad Yahudilerinin yaşadığı bir Türk adası olan Rodos'u işgal etti.

Rodos Adası'nın Türkiye Konsolosu Selahattin Ülkümen, İkinci Dünya Savaşı sırasında Rodos'ta görev yapmış bir Türk diplomattı.

Yahudiler Korfu adasındaki ölüm kamplarına sürgün edilirken, Almanların adayı ele geçirmesinin ardından Türkiye Konsolosu Rodos adasında yaklaşık 2 bin kişilik Yahudi cemaati de dahil olmak üzere birçok insanın hayatını kurtardı.

Yahudiler, Rodos'ta 1917'ye kadar 390 yıl süren Osmanlı hakimiyeti altında ve ardından gelen İtalyan işgali altında, Almanların yönetimi devraldığı 1943 yılına kadar refah içinde yaşadılar.

Kısaca, Osmanlı medeniyetinin sonuna kadar 500 yılı aşkın bir süre boyunca Avrupa ve Asya'daki Yahudiler bir İslam İmparatorluğu tarafından korundu.
 

 

Siyonist zorlukların ortasında Yahudi cemaatini kurtarmak

Hakikate hoşgörülü yaklaşımı ve çeşitliliğe olan bağlılığıyla tanınan Osmanlı İmparatorluğu, tarihin çalkantılı bir döneminde Yahudi cemaatine sığınak sağlamada çok önemli bir rol oynadı.

Bunun tersine, Siyonist hareketin sonraki yıllardaki eylemleri, Osmanlı'nın Yahudi çıkarlarını koruma mirasıyla tam bir tezat oluşturan zorluklara yol açtı.

Bu tarihsel bağlamı anlamak, modern Ortadoğu'nun karmaşıklıklarına ışık tutuyor.

İsrail'in kuruluşu, Osmanlı Türklerinin güçlendirdiği birliği bozan jeopolitik karmaşıklıkları beraberinde getirdi.

Bölgesel anlaşmazlıklar, siyasi gerilimler ve çatışan ulusal kimlikler, Osmanlı dönemini karakterize eden uyumu bozdu ve Osmanlıların yarattığı tarihi birliğin sürdürülmesindeki zorluklara katkıda bulundu.

Filistin'in Osmanlı Efendileri tarafından inşası bir kalkınma ve kültürel zenginlik çağına işaret ediyordu.

Osmanlılar, kapsayıcı yönetimleri aracılığıyla, çeşitlilik içeren ve hoşgörülü bir ortam yaratarak Ortadoğu'da birlik kurmaya çalıştı.

Ancak İsrail'in kurulması bu birliği bozan jeopolitik değişimleri ve çatışmaları da beraberinde getirdi.

Osmanlı yaklaşımı bir arada yaşamayı vurgularken, İsrail'in oluşumu da dahil olmak üzere daha sonraki olaylar, Osmanlıların kurmaya çalıştığı birleştirici dokuyu koruma konusunda gerilimlere ve zorluklara yol açtı.

Birkaç yüzyılı kapsayan Osmanlı döneminde Yahudiler imparatorluğun sınırları içerisinde sığındılar.

Osmanlılar, farklı dini ve etnik toplulukların uyum içinde bir arada yaşamasına izin veren hoşgörü politikaları uyguladı.

Yahudi toplulukları Osmanlı yönetimi altında ekonomik, kültürel ve sosyal açıdan gelişti.

Meşhur Millet sistemi, Yahudiler de dahil olmak üzere çeşitli dini toplulukları tanıdı ve onlara iç işlerinde özerklik verdi.

Bu koruma, Yahudi sinagoglarını, okullarını ve toplumsal kurumlarını da kapsayacak şekilde genişletildi ve Yahudi nüfusunun geliştiği bir ortamı teşvik etti.

19'uncu yüzyılın sonları ve 20'nci yüzyılın başlarında Avrupa'da antisemitizmin yükselişine tanık olundu ve Siyonist hareketin bir Yahudi vatanı talebiyle doruğa ulaştı. Ancak Osmanlı liderleri farklı tepki verdi.

Avrupa'daki zulüm dönemlerinde Osmanlılar, zulümden kaçan Yahudilere güvenli bir sığınak sağlayarak imparatorluğun çoğulculuğa ve insani değerlere olan bağlılığını pekiştirdi.

Siyonist hareketin 20'nci yüzyılın başlarında ortaya çıkışı, bir Yahudi vatanı kurma arayışındaydı ve bu durum Ortadoğu'da gerilimlere yol açtı.

Siyonist emellerin tek taraflı doğası, Osmanlı'nın kapsayıcılık mirasıyla çelişiyor ve bölgenin dinamiklerinde bir değişime yol açıyordu.

Siyonist hareket ivme kazandıkça çatışmalar ortaya çıktı ve bu durum Osmanlı'nın bir arada yaşama modelinden uzaklaşmaya yol açtı.

Toprak anlaşmazlıkları, yerli halkların yerinden edilmesi ve jeopolitik gerilimler bölgenin belirleyici özellikleri haline geldi ve Osmanlıların bir zamanlar inşa etmeye çalıştığı birliğe meydan okudu.

Osmanlı'nın Yahudi topluluklarını korumaya yönelik kararlılığı, sonraki yıllarda Siyonist hareketin getirdiği zorluklarla keskin bir tezat oluşturuyor.

Osmanlı'nın birlik ve dini azınlıkların korunmasına yönelik yaklaşımı, çeşitli topluluklar arasındaki hassas dengenin yönetilmesinde değerli bir ders olarak hizmet ettiyse de bu miras, ne yazık ki, Osmanlı İmparatorluğu'nun ardından gelişen jeopolitik manzarayla karşı karşıya kaldı.

Bu uzun çileli asırlara rağmen Siyonist İsrail devletinin geçmişten ders almayıp Ortadoğu'da Müslümanlara karşı uyguladığı zalimce politikaların şüphesiz bir bedeli olacaktır.

Tüm kınamalara ve uyarılara rağmen durdurulamayan İsrail zulmü için, Edward Said'in "İsrail bir sabah ben ne yapıyorum diye uyacaktır" dediği o sabahın yakın olduğunu ümit etmekten başka elden bir şey gelmiyor. ¹

 

 

^{1. Tracing Roots of Islamophobia by Halim Gencoglu, https://www.linkedin.com/posts/halim-gencoglu-9763bb295_tracing-roots-of-islamophobia-activity-7129759086899773440-JD7q?trk=public_profile,
Bu makale Halim Gencoğlu’nun Cape Argus’da İngilizce çɪkan yazɪlarɪndan derlenmiştir.}

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.