Nihayet bana DEHB teşhisi kondu ve artık kaybolmuş hissetmiyorum

Koronovirüs tecridi ve ilkokul çağındaki iki kızıma evde eğitim vermekle boğuştuktan sonra hayatımın neden bu kadar iyi niyet ve gerçekleşmemiş hayallerle dolu olduğunu bulmaya karar verdim

(Pexels)

Hayatımın yolları, sevgiyle seçilmiş ancak istediğim alıcıya teslim edilmemiş hediyelerden henüz tamamlanmamış iddialı projelere ve telefonumdaki, defterlerdeki, zarfların arkasındaki, hatta elimdeki listelere kadar iyi niyet yığınlarıyla döşeli. Hevesle satın alındığım raflar dolusu kişisel gelişim kitaplarından bahsetmiyorum bile; sadece ilk birkaç bölümü okunduğu için sırtları sağlam. 9 yaşındayken, iki kat arasında sıkışmış bir asansördeymiş gibi hissetmek hakkında yazmıştım. Küçük, gözlüklü ben sürekli yanlış anlaşıldığımı hissederdim. Huzursuzluk, yetersizlik ve "öteki" duygusu hayatımın değişmez yoldaşları oldu.

Koronavirüs tecridi ve ilkokul çağındaki iki kızıma evde eğitim vermekle boğuştuktan sonra (ki bu benim birçok mücadelemi büyüttü ve bana bunları düşünmek için bolca zaman verdi) nedenini buldum. Bende dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) var. Otizm, disleksi ve dispraksi gibi durumların da aralarında olduğu ekürileriyle beraber DEHB, bilişsel işlevin nüfusun çoğunluğundan, nörotipik olandan farklı olduğu bir tür "nöroçeşitlilik". DEHB'in temel özellikleri dikkatsizlik (merhaba dikkat dağınıklığı, zayıf konsantrasyon, organizasyon), dürtüsellik (ah işte sabırsızlık, tıkınırcasına yeme, orantısız duygusal tepkiler) ve hiperaktivite (selamlar yerinde duramama, aşırı gevezelik). Nörotipik bir dünyada başarılı bir şekilde işlev görme zorluğu gerçek; solak birini düşünün, bir de sağlaklar için tasarlanmış makası.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Neredeyse 40 yıldır bir tanı olmadan yaşadığımdan, bir tanı peşinde koşmak tatmin edici hissettirdi. Böylece ortaya çıktı ki benim gibi çok kişi varmış. Benim gibi kadınların bir adı var: "Kayıp kızlar". Bu kadınlar, nöroçeşitlilikleri keşfedilmeden yetişkinliğe varma yolculuklarında hayalperest, dikkatsiz, özensiz, dağınık ve tutarsız gibi etiketler altında bocalayabilirler. Bu tatmin edici değil. DEHB'in gerçekleri, yerine getirilmemiş potansiyele ve depresyon, anksiyete ve yürek burkacak derecede düşük özsaygı gibi akıl sağlığı sorunlarına yol açabilir. Bingo, bende hepsinden var. Bu sorunlar, teşhis edilmediğinde daha da şiddetlenir. Bu sorunların sonuçları yaşamı değiştirebilir; bir kişinin kariyerinde, evliliğinde, arkadaşlıklarında ve diğer alanlarda zorluklara neden olabilir.

Bize ezici bir utanç veren özellikleri belli etmeyerek maskeleriz: Komiğiz çünkü komik olmak dikkatleri savrukluğumuzdan uzaklaştırıyor ve biz süper yardımseveriz çünkü bu, yardım ihtiyacımızı gölgeliyor. Çabuk sinirleniriz, bu yüzden eleştiriler bize ulaşmaz ve reddedilmeye duyarlı disfori nedeniyle bizde derin acıya neden olmaz: Cömert DEHB'in bir başka armağanı.

DEHB'le ilgili sınırlı anlayışım, genç erkeklerdeki yaygınlığı ve insanların yanlış bir şekilde "herkesin biraz DEHB olduğunu" iddia etme eğilimiydi. Değiller. DEHB'in şiddeti değişir, bazıları diğerlerinden daha az sarsıcı semptomlar yaşar. "Yürütme işlevi", beynin birden fazla görevi planlama, odaklanma ve yönetme yeteneğini ifade eder. DEHB'li kişilerde bu işlev zayıflar ve bu nedenle geç kalmak, bir şeyleri kaybetmek, ertelemek ve bunalmak olağandır.

DEHB'in kesin nedeni bilinmiyor fakat araştırmacılara göre "dopamin" nörotransmitterinin seviyesindeki azalmanın bir rolü var. Dopamin keyif ve ödüllendirilme hissini sağlayan aynı zamanda uyku, ruh hali ve yönetsel işlevleri düzenleyen kimyasal bir ileticidir. DEHB'in klinik tedavisi, dopamin seviyelerini artırmayı amaçlar ve bu, amfetamin kullanımıyla yapılır. Böylesi ağır kontrol altındaki bir maddeyi kullanmak, eczanede adamakıllı sorgulanmaktan tutun da sadece her gün o kapsülleri yuttuğunuz için işe yaramaz biri gibi hissetmeye kadar garip duygular getirebilir. Bazıları, DEHB ilacı almayı, göremediğinizde gözlük takmaya benzeterek tanımladı; bu ilacı almak, alınmadığında eksik olan odaklanma, güdülenme ve düşünce netliğini sağlıyor. Ben mi? Ben kendimi gergin ve azimli hissettim ama yine de biraz fazla sinirliydim ve ilaca uzun vadede devam etmek istemedim.

Ama iyi haberler de var. Bazı kişiler DEHB'i bir süper güç olarak görüyor ve bunun iyi tarafları olduğuna katılabilirim. Yaratıcılık, pratik zeka, azim ve esnekliğin yanı sıra iletişim becerileri, enerji ve hiperfokus bunlardan sadece birkaçı. Sonuncusu, ticari girişimlerden kişisel hedeflere kadar her şeyi ilerletmek için kullanılabilecek bir şey. Hiperfokus, çok az şeyin dikkatinizi dağıtabileceği bir durumu tanımlar. Gerçekten bir süper güçtür.

Bana nispeten yeni teşhis kondu ve akıntıya karşı yüzen bir somon balığı gibi hissettiğimde gelişmeme yardımcı olacak başa çıkma stratejilerini hâlâ öğreniyorum. Teşhisim bana cevaplar verdi ve beni ya şöyle olsaydı ve şimdi ne olacak sorularıyla bıraktı. Şu anda kendimi olduğu gibi kabul ediyorum. Artık kayıp değilim. Hâlâ yazılmamış bir romanla nöroçeşitli, dağınık bir hayalperestim.

Elizabeth McGregor, bir serbest yazardır



*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Onur Bayrakçeken

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU