2014/15'te 4 genç eşcinsel erkeği öldüren, "Grindr Killer" adıyla bilinen Stephen Port'un davasını aralıkta okuduğumda, bunu neden daha önce duymamış olduğumu sorguladım.

Bunlar, Birleşik Krallık'ın son yıllarda gördüğü en korkunç cinsel şiddet eylemlerinden bazılarıydı. Port, hepsi 20'li yaşlarında olan kurbanlarına bir ilk buluşmada tecavüz uyuşturucusu olan GHB'den verdi, onlara tecavüz etti ve cesetlerini yakındaki bir mezarlığa attı.

Aileme bu davayı duyup duymadıklarını sordum ama duymamışlardı. Bazıları LGBTQ+ topluluğunun bir parçası olan üniversite arkadaşlarım da öyle. Daha fazla ayrıntı için interneti tararken, bu olayların gey topluluğu içinde cinsel şiddet sorunu hakkında bir tartışmaya yol açtığına dair hiçbir kanıt bulamadım.

Aksine, günlük haber bülteninde suç dramasına layık hilekar bir seri katilin yer aldığı (gerçekten de 3 Ocak'ta başlayan yeni bir BBC dizisi bu olayları ekrana uyarlıyor) bir başka haber gibi görünüyordu.

Fakat neden bu veya benzeri olaylar (örneğin, 2019'da genç erkeklere karşı 136 tecavüz suçundan hüküm giyen Reynhard Sinaga), #MeToo hareketi ya da Sarah Everard'ın kadınlar ve onların erkek şiddetine karşı devam eden mücadeleleri için yaptığı gibi daha geniş kapsamlı konuşmalara yol açmamıştı?

Gay Men's Health Project adlı hayır kurumu tarafından yürütülen bir ankete göre, eşcinsel erkeklerin yarısından fazlası gey topluluğunun rızayla ilgili bir sorunu olduğuna inanıyor ve yüzde 62'si rızaları olmadan bir barda veya kulüpte dokunularak veya elle taciz ediliyor. Bu, bir eyleme fena halde ihtiyaç duyulduğunun açık kanıtı.

Galop ve Survivors Manchester gibi LGBTQ+ hayır kurumları bu meseleyle mücadele etmeye çalışıyor ama korkarım ki arkalarında kuvvetli bir hareket olmadan sorunu çözmeye güçleri yetmiyor.

Birkaç gey arkadaşımla konuşurken, sorunun boyutu ortaya çıkıyor. Bir arkadaşım, Charlie*, bana 18 yaşındayken dışarı çıktığı bir geceyi anlattı:

Epey normal bir gece olarak başlamıştı. İki arkadaşımla bir gey kulübüne gittim.

Fakat gecenin bir noktasında Charlie* bayılmış. Hatırlayabildiği bir sonraki şey, başka bir adamla takside olduğuymuş.

"Sonra yatak odasındaydık, hiçbir şey söylemeden beni yatağa itti, kıyafetlerimi çıkardı ve sonra benimle zorla birlikte olmaya başladı" ifadelerini kullanan Charlie* "Acıdığı için defalarca durmasını söyledim ama dinlemedi" diye devam etti.

Charlie* gecenin bir yarısı evden çıkmadan önce istismarcısının uykuya dalmasını beklemek zorunda kalmış. Bugüne kadar hep "tecavüz terimini kullanmaktan nefret etti" ve başına gelenleri asla ihbar etmedi.

Eşcinsel erkekler cinsel şiddetle ilgili konuşmalarda kendilerinin temsil edilmediğini gördüğünde, genellikle istismarlarını gerçekte olduğu gibi görmez. Charlie* "Belki de tamamen kafamda olan bir şeyi büyük bir sorun haline getiriyormuş gibi hissettim" diyor.

Başka bir arkadaşım bana (Stephen Port'un kurbanlarını bulmak için kullandığı flört uygulaması) Grindr'ı henüz 16 yaşındayken indirdiğini, bu kararı kendisi gibi olanları bulma arzusuyla aldığını ama bunun seks ve ilişki anksiyetesi geliştirmesiyle sonuçlanan deneyimlere yol açtığını söyledi.

Beni yanlış anlamayın, ilerleme kaydedildi. LGBTQ+ bireylerinin ana akım kültürde artan görünürlüğü ileriye doğru atılmış parlak bir adım ve cinsel şiddet gibi gey topluluğunu etkileyen sorunların daha derinden anlaşılmasını sağlama potansiyeline sahip. Ama daha ileri gitmeliyiz.

Bu hiçbir şekilde kadınların güvenlik mücadelesiyle rekabet etme girişimi değildir ve bu konular eşcinsel topluluğuna karşı silah olarak kullanılmamalıdır. Bu eşcinsel erkeklerle ilgili bir sorun değil; bu, bir kısmı eşcinsel erkekler tarafından uygulanan erkek şiddetiyle ilgili bir sorun.

2010 Ulusal Aile İçi ve Cinsel Şiddet Anketi'ne göre, hem erkek hem de kadın kurbanlar hesaba katılsa bile, cinsel şiddetin en az yüzde 90'ını erkekler uyguluyor. Dolayısıyla bu sorunu çözmek için cinsel şiddet mağdurlarının dayanışmayla bir araya gelmesi gerek.

Herkesten beklentim nedir? Bir dahaki sefere gey bir arkadaşınızla cinsel şiddet veya taciz hakkında konuştuğunuzda, lütfen deneyimlerini sorun ve onları dinleyin. Onlara inanın. Ben kesinlikle inanacağım.

Ve şimdiye kadar duyduğum kadarıyla, ne yazık ki büyük ihtimalle anlatacak bir hikayeleri olacak.

*Charlie, kurbanın kimliğini korumak için kullanılan bir takma addır

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Sevgi Aydoğan