Evden çalışmak çocuklara kötü örnek olmuyor; beni daha iyi bir ebeveyn yapıyor

Charlie Mullins, çocukların ebeveynlerini "evde oturup Netflix izlerken" görüp bunun "norm" olduğunu düşüneceklerine inanıyor; Mullins daha fazla yanılamazdı

"Mullins'in hesaba katamadığı şey, ebeveyninin (veya ebeveynlerinin) daha fazla etrafta olmasının çocuklara sağladığı faydalardır" (Pexels)

Son 18 ay içinde hastanede, süpermarkette, okulda veya başka bir işyerinde bulunması gereken kilit bir çalışan değilseniz muhtemelen evden çalışmaya alışmışsınızdır.

Ben özellikle Kovid-19 tecridi 1.0 sırasında çalışmanın nasıl hissettirdiğini unutamıyorum. Çocuklarımdan biri ayaklarımı elektrik bandıyla özenle yere yapıştırırken, diğeri blokflütü sağ kulağıma doğrultmuş halde pratik yaparken bilgisayarımın ekranına odaklanmaya çalışıyordum. Huzur içinde yat evde eğitim; aramızdan ayrıldın (en azından şimdilik) ama asla ve asla unutulmadın.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

En önemlisi şu ki yine de hiçbir şeyi değiştirmezdim; bilhassa çocuklar şimdi okula dönmüşken (gerçi mevcut Kovid oranlarına bakılırsa okulda ne kadar kalacakları belli değil). Birçoğumuz, eğer şanslıysak, esnek çalışma anlayışını yine de koruyabildik ve buna uzun süre devam edebiliriz. Kişisel çalışma programıma göre ben iki gün ofiste, geri kalan günler evdeyim. Bu ne demek? Bu, çocuklarımı okuldan almaya haftada üç kez şahsen gidebileceğim anlamına geliyor. Bunu pandemiden önce asla başaramıyordum.

Ancak Pimlico Plumbers'dan Charlie Mullins'e (ve Women in Business'ın başkanı Tina Knight'a) göre bu iyi bir şey değil. Neden? Çünkü çocuklarınıza kötü örnek oluyorsunuz diyorlar.

Mullins, bu hafta Jeremy Vine On 5 programında, "İşe gidebilecekleri halde evden çalışan kişiler, işe gitmeniz gerekirken işsizlik parası almakla aynı şeyi yapıyor" dedi.  

Evde olmaları ve ebeveynlerinin evden çalıştığını görmeleri çocuklar için tabii ki kötü bir şey; çocuklar işyerine gitmek istemeyecek, bunun normal olduğunu düşünecek. İşe gitmiyorsunuz, evde oturuyorsunuz, Netflix izliyorsunuz ve tüm ev işlerinizi vs. yapıyorsunuz. Evden çalışması gerekmeyen kişiler işyerlerine geri dönmeli ve ekonomiyi hareketlendirmeli.

Öte yandan (1988'de eski Başbakan Margaret Thatcher tarafından Women in Business Ödülü'ne layık görülen) Knight, pazartesi günü Good Morning Britain'da Mullins'e katıldığını ve Britanya'daki çalışanların bir "hak görme duygusuna" sahip olduğuna inandığını söyledi.

Knight, "Sorun şu ki, insanlar gerçeği duymak istemiyor, her şey toz pembe olmalı" dedi.

Bu artık kötü örnekler ortaya koymakta. Şu an hiç işe gitmemiş üç kuşak aileler var çünkü bu bir zihniyet. [Mullins] işlerin gidişatına bakıyor, günümüzde insanların hak görme duygusu kesinlikle inanılmaz.

Bana göre, zorlu veya yoğun bir iş yükü olan herkesin Netflix izlemek için vakti olacağı fikri (bazılarımız 5 dakikalık bir tuvalet molası için bile masasından kalkamıyor) gülünç. Belki çay ya da kahve yapmak için kalkarız ama bu sırada birilerini aramak veya e-posta yanıtlamakla meşgul olacağız. Çünkü evden çalışmanın olayı bu. Sürekli "müsait" olmaya ihtiyaç duyma hissi etkilidir ve bağımlılık yapar. Bilakis, evden çalışmak bazen sağlıklı bir iş günüyle biraz ara verme ihtiyacı arasındaki sınırı bulanıklaştırabilir.

Ancak pandemi sırasında kimsenin evden çalışmasına izin vermediğini söyleyen Mullins böyle düşünmüyor. Mullins, "Biz zaten temel hizmetler sunuyoruz ama evden çalışmaya izin vermedik" dedi.

İstediğiniz gibi allayıp pullayın: Evden çalışma durumu kimseyi kandırmıyor. Bunun daha faydalı olduğunu ve daha fazla iş yaptığını söyleyenler; hayır, öyle değil.

Mullins evden çalıştığını iddia edenlerin aslında spor salonuna gittiklerini, gün boyu Netflix izleyip kahve içtiklerini de söyledi. Mullins, "Ne kadar çok kişi evden çalışırsa, o kadar çok kişi işsiz kalacak" diye ekledi.

Mullins'in hesaba katamadığı şey, ebeveyninin (veya ebeveynlerinin) daha fazla etrafta olmasının çocuklara sağladığı faydalardır. Büyük şehirlerde ve çevresinde yaşayan ve çalışan çoğumuz için standart olan uzun çalışma saatleri artı uzun bir işe gidiş geliş yolu nedeniyle pandemiden önce kapsamlı çocuk bakımı bulmam gerekiyordu çünkü okulda dersler sabah 9'da başlıyor, 15.15'te bitiyor ve bu, ofiste çalışan biri için neredeyse imkansız. Okuldan önce ve sonra onlara bakacak birinin olması gerekiyordu: Okula 10 dakikalık yürüyüşte asla elimi tutup o gün öğle yemeğinde ne yemeyi umduklarını bana söyleyemediler ya da matematik sınavıyla ilgili endişelerini paylaşamadılar.

Şimdiki durumda haftanın yarısında masamdan ayrılabilir, çocuklarımı okul kapısında bir öpücükle karşılayabilir, onlarla eve yürüyebilir ve günlerinin nasıl geçtiğini dinleyebilirim. Sonra üst katta işlerimi bitirirken (kuşkusuz) onları kendi hallerini bırakırım. Fakat yine de bunu hiçbir şeye değişmem; hele araştırmalar, bilhassa kız çocukları olmak üzere çalışan anneleri olan çocuklar için bunda ne kadar fayda olduğunu gösterirken.

Harvard Üniversitesi tarafından yürütülen önemli bir araştırma, ücretli bir işte çalışan annelerin kızlarının daha iyi kariyerlerle daha eşit ilişkilere sahip olduğunu ve çalışan annelerin "çoğu zaman çocukları için yaklaşan kaçınılmaz sonun sosyal mesajlarını içselleştirdiğini" söylerken, gerçek hayatta, çalışan annelerin oğulları ve kızlarının (Birleşik Krallık ve ABD de dahil 24 ülkeden toplanan verilere göre) başarılı olduğunu gösterdi. Kariyer sahibi annenin olumlu bir rol model olmasından en çok kız çocukları fayda görüyor.

Çocuklarıma yazmakla meşgul olduğumu göstermeyi seviyorum ve sahip olduğumuz için şanslı olduğumuz şeyleri (sıcak bir ev, bir televizyon, raflarda kitaplar ve buzdolabında yiyecekler) "Annecik çalışıyor" gerçeğiyle birleştirmeyi seviyorum.

Belki de "yaklaşan kaçınılmaz son"un gerçek riski Charlie Mullins gibi erkeklerin tutumlarından kaynaklanmaktadır çünkü bu çalışma (artı son 18 ayın), çocukların ve (esnek çalışma sayesinde) ebeveynlerinin iyi durumda olduğunu gösteriyor.



* İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Onur Bayrakçeken

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU