Açıkçası Vladimir Vladimirovich’e hayranım. Bu yolda ilk Rus ve belki de sonuncusu olan yoldaşım benim.
Ayıldığımdan beri, ömür boyu iktidarda kalacak Putin ve diğer başkanlara karşı yazıyor oluşumu bırakın bir kenara.
Keza ‘Hala Şubat Festivalleri’nde söyleniyor. O, her türlü cumhuriyet tarihinin en zeki ‘ömür boyu iktidarda kalacak’ yoldaşıdır.
2036 yılına kadar Kremlin'de kalacağı garantilenmiş durumda.
O zaman geldiğinde ise, kitlelerin iradesine inip iktidarda daha uzun süre kalabilir.
Ya da başbakan veyahut çar, parti genel sekreteri sıfatıyla geri dönebilir.
Ancak şuandan itibaren 2036’ya kadar.
Moskova’nın 1992'den bu yana iktidarda olan Rusya hükümdarın kulağına fısıldamaya cüret eden kişiyi bulması, halkın onun biraz -yalnızca geçici olarak- dinlenmesi istediğini anlaması gerekiyor.
Keyif ehli gibi siyaset ehlinin alnında da Fahd Ballan’ın bedevi lehçesindeki şarkı sözleri olan ‘yeteri kadar dinlenmedikleri’ yazılı.
Nitekim Yoldaş Vladimir, diğerlerinin şimdi gidip 2036’ya kadar dinlenmesini, uyumasını istedi.
Halkın seçimiydi, seçim yapan halktı. Ancak yarın uzak değil, 2036 yakın.
Şimdi muhalefet ya da komplo olmadan, kan dökmeden dinleniyorlar.
Zira 2036 dediysek, bu 2036 anlamına geliyor.
Dünyadaki her bir sistemin bir tanımı vardır. Kraliyet sistemi, padişahlık ya da cumhuriyet sistemi, anayasal sistem, sonsuz sistem… gibi.
Başkan Putin’in sistemi ise ne vardı ne de var olacak.
Tüm sükunetiyle; ne festival, ne debke, ne vezinli ne de kafiyeli kaside var.
Dört bir yanı rahatlatmak ve buradaki herkesin 2036’yı baz alarak hesap yapmasını istiyor.
Başka bir şeyden daha haberdar edeyim mi?
Irak’ın acıma duygusu olduğu söylenir. Onun hüznü ve acıması belki de Dicle ile Fırat arasındaydı.
Ancak favori şairiniz bile demir, ateş dilini kullanmaya başladı; kan kokulu sokaklara adım attı.
Niçin? Coşkudan dolayı mı?
Korkunç yoksulluk, olduğundan daha fazla korku mu?
Hayatın kimseyi rahat bırakmayan gafları mı?
Gücü ve merhametsizliği yücelten yalnızca Batı şairlerindeki faşistlerdi.
Nitekim şair, içinde yaşadığı ulustan daha büyüktü.
Mesela Puşkin hala daha Rusya’dan büyük.
Şairin işi şiir yazmaktır; methetmek ya da hicvetmek değil.
Rus dili Sovyet zamanında hiciv, küfür ve bataklık ifadelerine düştüğü vakit şiir bir kenara bırakılmıştı.
Yevtuşenko, Puşkin kadar yüce kaldı.
Propaganda ve bayağılığı, nesri kin ve nefretle kınasınlar diye aydınlara bıraktı.
Şu anda ise bunu, aslında kör bir koronavirüs gibi mesafeli olan sosyal medya üstleniyor.
Bu kindar, New York’ta arkadaşımız Muhammed el-Mısri’yi kaçırmıştı.
Arap kütüphanesi sahibi, şeyhlerin şeyhi.
Muhammed'i nasıl bulacağımı bilmiyorum. Hayattan bir esinti gibi geçti gitti.
Sükûneti New York’un tüm gürültüsünü örtüyordu.
Muhammed, sakin bir emeklilik için Lübnan'a dönmeye hazırlanıyordu.
Ancak ülkedeki durumlar nedeniyle son gelişiydi.
Lübnan, onu terk ettiği gün, göçmenlikten dönmesini engellediği gün ona zulmetmiş oldu.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
Independent Türkçe için çeviren: Adem İpekyüz
© The Independentturkish
