Karantina sürecinden en fazla etkilenen ama en az dile getirilen sektörlerden biri tiyatro, tiyatrocular ve sahne arkasında çalışan sesçisi, ışıkçısı, dekorcusu, marangozu, nakliyecisi, kısacası binlerce kişiden oluşan koskoca bir ekip.
Salgınla birlikte tiyatro merkezli tüm etkinlikler de iptal oldu haliyle.
Organizasyonlar, eğitimler, yaratıcı drama çalışmaları, aktiviteler, sunumlar, tiyatro klüpleri, sinema filmleri, reklam filmleri, şirketlerin kurumsal tiyatro çalışmaları, dernek ve grup faaliyetleri…
Hepsi kepenk kapattı.
Sonrasında bir yol haritası çizmeye çalıştılar ve Türkiye’de ilk defa tiyatro oyuncuları tek çatı altında toplandı.
Her defasında da altını çiziyorlar “Bu bir ideolojik yapılanma değil, sadece kültürümüzü yaşatmaya çalışıyoruz” diye.
Çünkü mekansız tiyatroların sorunlarına ilave olarak, mekanlı tiyatrolarda oyunlar sahnelenmese bile, bu süreçte kiralar ödenmeye devam etti, ediyor.
Aslında sorun sadece kira ya da vergiler değil.
Tiyatrocular kamusal hizmet veriyorlar, diğer taraftan Ticaret Odası’na bağlılar.
Ama Ticaret Odası’nın da hiçbir kredisi ya da imkanından yararlanamıyorlar, çünkü Ticaret Odası, kültür sanatı tanımıyor.
Kısacası arada kalmışlık içindeler.
İşte bu nedenle çizdikleri yol haritasının ilk ayağı olarak, karantinanın ilk günlerinden itibaren “Tiyatromuz Yaşasın” kampanyası başlatıldı.
Kampanyaya Kadıköy Tiyatroları Platformu öncülük etti.
Destek için şimdiden on binlerce imza toplandı.
Aslında bir buçuk ay önce Kültür Bakanlığı ile temasa geçildi ancak yanıt gelmedi.
Şimdiki aşamada da imzalar tiyatrocular tarafından Cumhurbaşkanlığından başlayarak, tüm ilgili bakanlıklara ve yerel yönetimlere iletilecek.
Gelinen süreci Kuzguncuk Sanat Tiyatrosunun kurucusu/oyuncu Gizem Duman Şeşen ve Tiyatro Kılçık’ın kurucusu/oyuncu Cenk Tunalı ile konuştuk.
© The Independentturkish
