Başarısız yeni yıl kararlarımdan ne öğrendim?

Zoru severim. Peki beni, yeni yıla bütünüyle absürt kararlarla başlamaktan daha fazla ne zorlayabilir?

Üniversite yıllarımdan birinde, durduk yere, 12 ay boyunca her gün yoga yapmaya karar vermiştim, daha önce hiç yoga yapmadığım düşünüldüğünde çok iddialıydı. Geçen yıl da her perşembe kaya tırmanışı yapacağıma dair kendime söz vermiştim. Hem de süresiz olarak...

Ve tabii, peyniri şu hayattaki çoğu şeyden daha çok sevdiğimi bildiğim halde son iki yıldır ocak aylarında sebze bazlı bir beslenmeye kalktım. Söylemeye gerek yok, tüm bu görkemli yeni yıl kararlarım muazzam birer fiyaskoydu.

Esasında her yıl kendimi başarısızlığa kurmuştum. Normalde, aralık ayı boyunca, ne denli tembelleştiğim konusunda fazlasıyla suçlu hisseder ve bunu en iyi ihtimalle iddialı en kötü ihtimalle hayalperest kararlar alarak gidermeye çalışırım.

Neyse ki beyhude deklarasyonlarımda yalnız değilim: Yeni yıl kararlarının yüzde 80'i şubata kadar başarısızlığa uğramış oluyor. Veganocak'ı ilk denediğimde 27 gün sürdürebildim. Margarita pizza görüp dayanamayınca, tüm zorlu çabam zafere sadece dört gün kala sona erdi. Kaya tırmanışına gelelim. Bir tırmanış merkezine 10 günlük, pek de ucuz olmayan bir üyelik almıştım. Şöyle diyeyim, bir yıl sonra hala kullanılmamış dört günlük hakkım vardı.

Evet, kararlarım asla plana uymadı ama bana bir yığın yeni, bazen de anlamsız beceriler kazandırdı. Kendime çoğu zaman fazla yükleniyorum ve bu zorlayıcı kararlara uyduğum günlerle onlardan ne kazandığımı unutuyorum. Laktoz bağımlısı biri olarak 27 gün boyunca vegan kaldım, yine de başarısız olduğum dört gün için daha fazla üzülmüştüm. İlk seferimde Veganocak'ta başarısız olsam da sebat ettim ve hatalarımdan ders çıkararak tekrar uyguladım. Bilinçsizce Linda McCartney sosisleri ve kuruyemişlerle beslenen biri olmaktan çıkıp başarılı bir vegan aşçı olma yolundayım.

 

 

Tamamıyla vegan bir beslenme uygulayamasam da alışkanlıklarımı birden bırakmak ve tüm ayı neredeyse aç geçirmek yerine, öğünlerimde sebze yemeklerinin ağırlığını nasıl gerçekçi biçimde artırabileceğimi biliyorum. Her gün yoga da yapmadım, çünkü bu saçma olurdu, ancak ilk birkaç ay günlük pratik yaptım ve sonrasında uzun zaman devam ettim. Bu, iç dünyamda gerçekten daha güçlü ve mutlu hissetmemi sağladı. Tırmanışa da kesinlikle istediğim kadar sık gitmiyorum ama asıl nokta şu: İmkan buldukça hala gidiyorum.

Her sene başarısızlığa uğradığım şey, beklentilerimde gerçekçi olmak. Gündelik zorlu görevler, beslenme düzenimde büyük değişiklikler ve fiziksel aktivite sadece bir gecede olmaz.

Benim için yeni yıla girmek, bir önceki yılın hatalarından ders çıkarmak ve gelecek yılda beni daha iyi kılacak yeni beceriler kazanmakla ilgili. Bu sebeple, evet, bugüne kadar verdiğim her kararda çuvalladım ama artık gerçekten lezzetli tofular pişirebiliyor, iki farklı şekilde amuda kalkabiliyor ve tırmanışa gittiğimde eğimli duvarlara tırmanmada gayet ustalaşıyorum.

Değişim hemen gelmiyor ve yeni yılın tüm zorlu görevlerini bir aya ya da hayatımın her gününe sıkıştırmak yerine, yaşam tarzıma dahil ediyorum. Yeni bir yıl, değişimi ve gelişimi sembolize eder ve her zaman birtakım hatalarla birlikte gelecektir. Artık, yeni zorluklarla başa çıkmada yetersiz kaldığım için kendime bu kadar yüklenmeyi bırakmayı öğrendim, hepimizin insan olduğunu anladım ve bunun yerine yol boyunca kazandığım harika yeteneklere odaklanıyorum.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Kerim Çelik