Siyaset kuralları kitabını yırtalım, Johnson'ın zaferi, sorumluluktan kaçmaya dair iyi bir ders

Parlamenterlerin seçmenin çıkarına göre hareket etmeyi hedeflediğini düşünmeyi seviyoruz ama bunun gerçekleşmesini sağlayacak, mevcut hiçbir şey yok. Tüm halk için konuşacak yeni bir sistemin zamanı geldi

İşçi Partisi 12 Aralık seçimlerinde 203 sandalye kazanabildi (AFP)

Sol bu günlerde, seçimlerde ne olduğunu anlamak için çırpınıyor. Keskin ayrımları sebebiyle yorumlar, Brexit, siyasi tavır ve Jeremy Corbyn hattında bölündü. Anlaşabildikleri tek nokta bir şeylerin bütünüyle yanlış gittiği. Ama burada hepsi yanılıyor. Bu, siyasetin her zamanki hali.

Tasarlandığı şekilde çalışan, inşa ettiğimiz sistemin ta kendisi.

Siyasetimiz parçalara ayrılmış değil, fraktal şeklinde (matematikte her basamakta aynı oranda küçülerek tekrar eden karmaşık şekiller -çn); giderek daha sık aralıklarla sonsuza uzanan ahenkli bir berbatlık. Toplum sorunlu, demokrasimiz kötü işliyor, siyasi partilerimiz tavizkar, parlamenterlerimiz fırsatçı ve alçak, liderlerimizin etkileşimleri sahte, adaletsiz, ve kimsenin paçayı sıyırmasına izin vermeyelim, pişmanlık nedir bilmez. Ahlaksızlığın Mandelbrot kümesi (karmaşık düzlemin bir fraktal altkümesi -edn) hali.

Sorun şu ki bu yönetim sistemi kavranamayacak kadar büyük. "Toplumun hapı yuttuğu" fikri fazla genel ve belirsiz, antisemitizm suçlaması gibi bir şeye bağlamak ise fazla ayrıntı. Aynı anda hem evrenin hem de pirenin boyutunu anlamaya çalışmaya benziyor. Her şeyin aynı anda hareket ettiğini görmek imkansız.

Bu, siyasetçilerin çıtayı düşürmesine olanak sağladı. Bu seçim süreci boyunca neredeyse her gün hikayeler patladı ve makamlarından derhal men edilmesi gereken güç tüccarlarının bazı dehşet verici yönlerini ortaya çıkardı. Ama aksine, ödüllendirildiler. Siyasi sistemimizin ahlaki bütünlüğü bin yara alsa da ölmeyecek. 999 kesikle ve önceki uğraklarda aldığı nasır tutmuş sayısız yarayla işlevini yerine getiriyor.

Peki sorumlusu kim? Siyasetçiler sistemden faydalanmıyor olsa bile yeteri kadar sorumlu tutulmuyor. Bir şeyleri daha iyi bilmeliler. Biz de öyle. İlk olarak siyasetçilerden ne istediğimizi bilmeliyiz.

Seçim tartışmalarının ardından YouGov Polls araştırma şirketi, Britanyalıların Jeremy Corbyn'i Boris Johnson'dan daha dürüst ve bilgili bulduğunu ancak Johnson'ı başbakanlığa daha çok yakıştırdığını keşfetti. Anketin bize dair söylediği şey, başbakanımızın güvenilir ya da sıradan insanların ihtiyaçları konusunda bilinçli olmasını istemediğimiz.

Suçunun nispeten az olduğuna inanmak istesem de İşçi Partisi'ni ateşten almaya çalışmıyorum. Bu makaleyi yazmaya başladığımda İşçi Partisi önderliğindeki bir koalisyon kurulacak sanıyordum. Değişim için araç olarak kullanılabilecek taze ve ölçülü bir hükümet.

Bu, insanların bir siyasetçinin iş tanımını yapması için bir çağrı çünkü bana öyle geliyor ki bu işin ne olması gerektiğine dair hiçbir fikrimiz yok. Siyasetçilerin kendi işlerini tanımlamasına çok uzun zamandır izin veriyoruz. Elbette yasaları oyluyor ve anlaşmalar yapıyorlar, bunu anlayabiliyorum, ancak bunlar işlev değil görev.

 

 

Siyasetçilerin ülke çıkarına göre hareket etmeyi hedeflediğini düşünmeyi seviyoruz ama bunun gerçekleşmesini sağlayacak, mevcut hiçbir şey yok. Siz kendi işinizde patronunuzun menfaatleri için çalışıyorsunuz, eğer bunu yapmıyorsanız işinize son verilmesini sağlayacak sistemler var. Her 5 yılda bir kötünün iyisini seçmek için oy kullanmıyoruz.

Ben sola doğru kayarak siyasi sorumluluğun ve hesap verebilirliğin daha fazla teşvik edilmesini umuyordum. Siyasette bir ilerleme başlatabilir, şahsi kazanımdan, unvandan veya büyük iş dünyasına doğru karlı bir basamaktan ziyade bir görev aşkı oluşabilirdi.

Siyasetçinin tanımını değiştirecek yeni yollar keşfederek bu işi toplum için yararlı hale getirmeliyiz. Mesela siyasetçilerin televizyona çıkmasına izin vermeyerek bunun yerine politikaları devlet memurlarının medyaya aktarmasını sağlayalım... Böylece laf ebeliği, bağrış çağrış veya zevzeklik dinlemeden gerçek bilgiye ulaşabiliriz. Ya da siyasetçilerin ortalama gelirini 79 bin 468 pounddan çekelim ve gerçekten kazandıkları bireysel gelirin yanında, 29 bin poundluk ulusal ortalamaya eşitleyelim. Bu sayede ortalama seçmenin yaşamını gerçekten anlayabilirler ve Britanya ekonomisini geliştirmek için nedenleri olabilir.

Birkaç yıl önce düzenlenen yasalar için parlamenter tutmayı planlayan lobicilerin güdümüne girmektense görevi bırakıp birkaç yıl bu maaşı almaya devam edebilirler, böylece güvende olduklarından emin olurlar. Siyasete ahlakı, dürüstlüğü, onuru ve adil oyunu geri getirecek herhangi bir şey olabilir.

Bunun işleyen zehirli bir sisteme daha fazla hesap verebilirlik getirmesini, bazı büyük reformların ilk adımı olmasını istemiştim. Muhafazakar Parti'nin manifestosu "anayasanın geniş açısından bakma" sözü veriyor ama siyasetin işleyişine sadece siyasetçilerin karar vermesi bana bir türlü inandırıcı gelmiyor.

 

Worth'un tasarımdan kaynaklanan nedenlerle kısalttığımız başlığının tamamı şöyledir: Bu seçim sorumluluktan kaçmaya dair iyi bir ders: Siyaset kuralları kitabını yırtıp atmamız gerekiyor

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Ata Türkoğlu

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU