Molly Scott Cato şunu öğrendi: Erkekler kariyerinin zirvesindeki kadınları bile küçümsüyor

Gündelik cinsiyetçilik, pek çok kadını kendini özgüvenle ortaya koymaktan ve kariyerinde yükselmekten alıkoyuyor

Molly Scott Cato ekonomi profesörü ve Yeşiller'in Avrupa Parlamentosu üyesi (Avrupa Parlementosu)

"Ben bir ekonomi profesörüydüm ve hala öyleyim."

Kendi başına, yani bir bağlamı olmadan bu söz, bir gerçeğin masum bir ifadesi gibi görünüyor. AP Üyesi Molly Scott Cato bir ekonomi profesörü; Oxford'da felsefe, siyaset ve ekonomi okudu; bu alanda en az 11 kitap yazdığı gibi başka bir çok kitabın da ortak yazarlığını üstlendi.

Aslında bu ifade, Brexit Partisi'nin AP Üyesi Richard Rowland'a verilen cevaptı. Rowland, "Bayan Scott Cato'ya" Birleşik Krallık'ın Avrupa Birliği'nden ayrılmasının "uçurumun kıyısında son bulacağı sonucuna, bildiği kadarıyla hiçbir ekonomi formasyonu olmadan" nasıl ulaştığını sormak için Avrupa Parlamentosu'nda söz almıştı.

Yeşillerin AP üyesi Cato, bugün ya da geçmişte hiç “Bayan” olmadı (Rowland, Cato'ya 'Mrs' unvanıyla hitap etmişti. Ancak Cato hiç evlenmedi -çn). Ama kendisi bir ekonomistti ve hala da öyle. Rowland biri hakkında böyle muazzam bir varsayımda bulunmadan önce o kişiyi şöyle bir google'lasa iyi olurdu. Scott Cato'nun uzmanlık alanlarına dair detayları keşfetmek o kadar da zor değil. Vikipedi'deki sayfasının ilk satırında ve kendi web sitesinde listelenen “çalışma alanlarının” ikinci sırasında bu bilgi yer alıyor.

Scott Cato'nun Rowland'ın sorusuna zamanlaması ustalıkla yapılmış ve incelikle özetlenmiş cevabını verirken takındığı sakin ve soğukkanlı tavır, tüm çatışmayı dikkat çekici hale getirdi. Salonun tamamını saran kahkaha dalgasını eğlenen izleyicilerin alkış tufanı izledi. Scott Cato'nun hızlı yanıtındaki zarif sadelik, tüm olayı daha da güçlü kılıyordu.

Böyle durumlarda pek çoğumuz kendimizi saatler sonra aklımıza gelen "mükemmel karşılığı" hayal ederken bulur ve içten içe öfkeden titreyerek beynimizin o nüktedan cevabı derhal yapıştırmayı becerememesine hırslanır.

Beni Rowland'ın sorusunda en çok, “bildiğim kadarıyla” bölümü rahatsız etti. Scott Cato'nun özgeçmişine bakmak birkaç saniyeden fazla sürmezdi. Ama kendi bakış açısına katılmayan Cato'nun o mevzuya dair uzmanlık sahibi olmasının mümkün olamayacağını söyleyen tembel kanaat içinde Rowland, yeterince rahat hissediyordu.

Bu ne yazık ki kadınların her zaman yaşadığı bir durum; düşünceleri veya ifadeleri kendilerininkinden farklı olan bir kadının kesinlikle her şeyi uydurduğu ve/veya sonuçlara ulaşmak için verilere başvurmadığı fikri, bazı insanların (her zaman olmasa da, çoğunlukla erkeklerin) tereddütsüz tutunduğu bir fikir.

Gazeteci ve yazar Hadley Freeman da aynı gün Twitter'da benzer bir şey yaşadı. Freeman, Yahudi olmayan pek çok kişinin “birinin antisemitik olup olmadığına karar vermede kendisini Yahudilerden daha donanımlı gördüğü” gerçeğinden yakınıyordu. Bir adam, "Samimi bir soru soracağım Hadley" diye nazikçe tanımladığı soruyu sordu: "Rica etsem bana antisemitizmden ne anladığını açıklar mısın?” Freeman soruyu soran kişiye yayımlamak üzere olduğu, araştırma ve yazma süreci 18 yıl süren, Yahudi büyük annesi ve büyük amcalarının yaşamlarını anlatan kitabına atıfta bulunarak derhal yanıt verdi.

Bu da kadınların çok sık karşılaştığı bir tavır: "Bak tatlım, tüm kalbimle karşı çıktığım bir şey söylüyorsun; bu yüzden burada benim için en kolayı, sana ve bu alandaki uzmanlığınla bilginin yetersiz olduğuna dair kişisel beyanda bulunmak. Üstelik bunu yapmadan önce, senin hakkında bir şeyler öğrenmek için asla araştırma yapmamak."

 

 

Bu her iki vakadaki her iki adam da neden o kamusal forumlarda bu soruları sormadan önce gerekli araştırmayı yapmamış olabilir ki? Bu iki kadın, kelimenin tam anlamıyla yıllarca süren çalışma ve araştırmalarının ardından sırasıyla Brexit ve antisemitizm hakkında konuşmayı uygun gördü. Bu görüşlerle karşılaştığında iki erkeğin de anlık tepkileri, kadınların ne hakkında konuştuklarını bilmediklerine karar vermekti.

Bu adamların sinir bozucu varsayımları, bu kadınların ne konuştuğunu bilmek için gereken tecrübeye sahip olmadığını öngörmekle kalmıyor, aynı zamanda bu konularda konuşma haklarının olmadığı anlamına geliyor. Bu davranışlar, erkeklerin kendisinden ve onların şovenizminden başka bir şey göstermiyor.

Pek çok kadını, kendini ortaya koymasını sağlayacak özgüvenden mahrum bırakan şey, etrafımızda çeşitli boyutlarda görülen kurumsallaşmış cinsiyetçiliğin bu biçimidir. Kadınlar, belirtilen tüm kriterleri karşıladıklarından emin olmadıkları sürece iş başvurusu yapmaktan kaçınıyor ve impostor sendromu pek çok kadın arasında hala yaygın.

Öte yandan, ne Molly Scott Cato ne de Hadley Freeman impostor sendromundan mustarip değildi veya yaşadıkları olaylarda özgüven eksikliği göstermiyordu. Aksine, gerçekleri ifade etmedeki özgüvenli beyanları, bu erkeklerde asabi tepkiler uyandırmış gibi görünüyor.

Scott Cato'nun Rowland'a verdiği yanıtın ilk kısmı, kadınların görüşlerini sorgulamaya hevesli birçok erkeğin yaklaşımını mükemmel biçimde özetliyor: "Belli ki dikkatinizi pek vermemişsiniz."

 

 

McInerney'in tasarımdan kaynaklanan nedenlerle kısalttığımız başlığının tamamı şöyledir: AP Üyesi Molly Scott Cato bu hafta şunu öğrendi: Erkekler kariyerinin zirvesindeki kadınları bile küçümser

* Makale orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Sena Çenkoğlu

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU